അദ്ധ്യായം 1

ബെബിൾ പഠനവും വ്യാഖ്യാനവും

ശരിയായ ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം നാം മനസിലാക്കണം

നാം ദെവത്തിന്റെ ചിന്തകൾ മനസിലാക്കി ദെവത്തിന്റെ നിലവാരത്തിലേക്ക് വളരണമെന്ന് ദെവം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. സത്യവചനത്തെ യഥാർത്ഥമായി പ്രസംഗിച്ചുകൊണ്ട് ലജ്ജിപ്പാൻ സംഗതിയില്ലാത്ത വേലക്കാരനായി ദെവത്തിന് കൊള്ളാകുന്നവനായി നിൽപാൻ ശ്രമിക്കണം.

ഒരു ബെബിൾ ഭാഗം എന്തു പറയുന്നു എന്ന് മനസിലാക്കുന്നത് നിരീക്ഷണത്തിലൂടെയാണ്. ആ ഭാഗം ഇന്ന് നമുക്ക് എന്ത് അർത്ഥമാക്കുന്നു എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെയാണ്. ഇങ്ങനെ വ്യക്തമാകുന്ന കാര്യം ജീവിതത്തിൽ പ്രാവർത്തികമാക്കുന്നതാണ് അനുസരണം. നെഹമിയ 8 അദ്ധ്യായത്തിൽ, എസ്രാ പുരോഹിതനും ലേവ്യരും ജനത്തിന് ന്യായപ്രമാണത്തെ വായിച്ച് പൊരുൾ തിരിച്ച് അർത്ഥം പറഞ്ഞുകൊടുത്തു, ജനം അത്യന്തം സന്തോഷിച്ചു, എന്ന് കാണുന്നു. അപ്പോസ്തല പ്രവൃത്തികളിൽ, എതേ്യാപ്യ രാജ്ഞിയുടെ ധനകാര്യമന്ത്രി ബെബിൾ വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, സുവിശേഷകനായ ഫിലിപ്പോസ് അടുത്തുചെന്ന്; നീ വായിക്കുന്നത് ഗ്രഹിക്കുന്നുവോ എന്ന് ചോദിച്ചതിന്ന് : ഒരുത്തൻ പൊരുൾ തിരിച്ച് തരാഞ്ഞാൽ ഏങ്ങനെ ഗ്രഹിക്കും, എന്ന് അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. അയാൾക്കും വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ സഹായം ആവശ്യമായിരുന്നു.

ഒരു ബെബിൾ ഭാഗത്തിന്റെ യഥാർത്ഥഅർത്ഥം ഇന്നതാണെന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ ശരിയായ വ്യാഖ്യാനം ആവശ്യമാണ്. ഒരു ബെബിൾ ഭാഗമോ കൽപനയോ ഇന്ന് നാം അനുസരിക്കാനുള്ളതാണോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് ശരിയായ വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെയാണ്.  ഒരു മനുഷ്യൻ എന്തു വിശ്വസിക്കുന്നു, എങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നു എന്നത് അയാൾ ബെബിൾ എങ്ങനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു ബെബിൾ ഭാഗം എന്തു പറയുന്നു എന്ന് മനസിലാക്കുന്നത് നിരീക്ഷണത്തിലൂടെയാണ്. ആ ഭാഗം ഇന്ന് നമുക്ക് എന്ത് അർത്ഥമാക്കുന്നു എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെയാണ്. ഇങ്ങനെ വ്യക്തമാകുന്ന കാര്യം ജീവിതത്തിൽ പ്രാവർത്തികമാക്കുന്നതാണ് അനുസരണം. ബെബിളിൽ കാണുന്ന കാര്യങ്ങളെയൊക്കെ ശരിയായി വ്യാഖ്യാനിക്കാതെ പ്രാവർത്തികമാക്കുന്നത് തെറ്റുകൾക്ക് കാരണമാകും. ശരിയായ അനുസരണത്തിന് ശരിയായ വ്യാഖ്യാനം അത്യാവശ്യമാണ്. വാക്കുകൾ, ഘടന, പശ്ചാത്തലം, സാഹിത്യരൂപം എന്നിവയെ കണക്കിലെടുത്തുകൊണ്ട് ബെബിൾ ഭാഗം എന്തു പറയുന്നു എന്ന് നാം മനസിലാക്കണം.

ബെബിളിൽ വെളിപ്പെടുത്തപ്പെട്ട ദെവികസത്യങ്ങളെ മനുഷ്യൻ ശരിയായി ഗ്രഹിക്കുന്ന മാർഗ്ഗത്തെ വ്യാഖ്യാനം എന്ന് പറയുന്നു. ദെവം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന അർത്ഥം ലഭിച്ചില്ലെങ്കിൽ ലഭിച്ചത് ദെവവചനമല്ല. ബെബിൾഭാഗം എഴുതപ്പെട്ട രൂപത്തിലും സാഹചര്യത്തിലും, എഴുത്തുകാരനും ദെവവും എന്ത് അർത്ഥമാക്കി എന്ന് നാം കണ്ടുപിടിക്കണം. ബെബിൾ ഭാഗങ്ങളിൽ ദെവം ഉദ്ദേശിച്ചിരിക്കുന്ന അർത്ഥം കണ്ടുപിടിക്കുന്നതും അത് അനുസരിക്കുന്നതും ശരിയായ വ്യാഖ്യാനത്തിൽ കൂടി മാത്രമേ സാധിക്കൂ. ദെവം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന അർത്ഥം ലഭിച്ചില്ലെങ്കിൽ ലഭിച്ചത് ദെവവചനമല്ല. ഓരോ ബെബിൾ ഭാഗത്തുനിന്നും ദെവം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന അർത്ഥം പുറത്തെടുത്ത് വെളിപ്പെടുത്തുകയാണ് ശരിയായ വ്യഖ്യാനത്തിന്റെ ധർമ്മം. ബെബിളിന്റെ തെറ്റില്ലായ്മയും ആധികാരികതയും അംഗീകരിക്കുന്ന ശരിയായ ഒരു കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്നുകൊണ്ടുമാത്രമേ ശരിയായ ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനം നടത്താനാകൂ.

ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തോട് പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ചില പ്രധാന വാക്കുകൾ താഴെപ്പറയുന്നവയാണ്.

Hermeneutics ദെവവചനത്തിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥം നിർണ്ണയിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന തത്ത്വങ്ങളും പഠനവും. ഇതിൽ നിന്നും ബെബിളിനെ ശരിയായി മനസിലാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന നിയമങ്ങളും നിർദ്ദേശങ്ങളും ലഭിക്കുന്നു. Exegesis  ദെവവചനത്തിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥം നിർണ്ണയിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന തത്ത്വങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടും, ദെവവചനത്തിന്റെ ചരിത്രപരവും സാഹിത്യപരവുമായ പശ്ചാത്തലങ്ങളെ കണക്കിലെടുത്തുകൊണ്ടും, ദെവവചനത്തിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥം നിർണ്ണയിക്കുന്ന, കണ്ടുപിടിക്കുന്ന, മനസിലാക്കുന്ന, പഠിക്കുന്ന പ്രവൃത്തിയാണിത്. എന്നാൽ ഒരു ബെബിൾ ഭാഗത്ത് ദെവം ഉദ്ദേശിക്കാത്ത അർത്ഥം ആരോപിക്കുന്നത് eisegesis വ്യാഖ്യാനമല്ല. തങ്ങളുടെ ആലോചനകൾ ബെബിളിനെ ഉപയോഗിച്ച് സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ശിക്ഷാകരമാണ്. അങ്ങനെ ചിലർ ഉപായം പ്രയോഗിച്ച് ദെവവചനത്തിൽ മായം ചേർത്ത് അതിനെ കോട്ടിക്കളയുന്നു. അത് പലരുടെയും നാശത്തിന് കാരണമാകുന്നു. Exposition  ഓരോ ദെവവചന ഭാഗത്തിന്റെയും ശരിയായ അർത്ഥവും, അതിന്റെ ഇന്നത്തെ പ്രസക്തിയും നിർണ്ണയിച്ച ശേഷം അത് മറ്റുള്ളവർക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്ന, വെളിപ്പെടുത്തുന്ന, കെമാറ്റം ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തിയാണിത്. ഇതാണ് exegesis െന്റെ ലക്ഷ്യം. Edification - ദെവവചനത്തിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥം നിർണ്ണയിക്കുകയും അത് പ്രബോധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരും, കേൾക്കുന്നവരും അനുസരണത്തിലൂടെ ആത്മീയമായി വളരുന്ന അനുഭവം, സംഭവം. Homiletics ദെവവചനത്തിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥവും ഇന്നത്തെ പ്രസക്തിയും സുവിശേഷപ്രസംഗത്തിലൂടെ കേഴ്വിക്കാർക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നതു സംബന്ധിച്ച പഠനവും തത്ത്വങ്ങളും.

അദ്ധ്യായം 2

ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിലുള്ള ചില വിഷമതകൾ

ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിലുള്ള ചില വിഷമതകളെപ്പറ്റി നാം അറിഞ്ഞിരിക്കണം

ബെബിൾ ഭാഗം മാത്രമല്ല വ്യാഖ്യാതാവും ഓരോ പ്രതേ്യക പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്. സ്ഥല-കാല വിദൂരത, ഭാഷയിലും സംസ്കാരത്തിലുമുള്ള വ്യത്യാസം, സാഹിത്യരൂപങ്ങളുടെയും ഗ്രന്ഥകർത്താക്കളുടെയും പ്രതേ്യകതകൾ എന്നിവ ബെബിൾ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ വ്യാഖ്യാനിക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്ന കാര്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു. എബ്രായ, അരമായ ഭാഷകൾ ഇടത്തുനിന്നും വലത്തോട്ടാണ് എഴുതുന്നത്. അവയിൽ consonants െമാത്രമേ എഴുതിയിരുന്നുള്ളൂ. Vowels എഴുതിയിരുന്നില്ല. മാത്രമല്ലാ എബ്രായ, അരമായ, ഗ്രീക്ക് എന്നീ മൂന്ന് ബെബിൾ ഭാഷകളിലും അക്കാലത്ത് വാക്കുകൾ തമ്മിൽ വേർതിരിച്ച് കാണിക്കാനുള്ള സ്ഥലം കൊടുത്തിരുന്നില്ല. ഇവയൊക്കെ കെയെഴുത്തുപ്രതികളുടെ നിർമ്മാണത്തിൽ വെഷമ്യങ്ങൾക്ക് കാരണമായിട്ടുണ്ട്. പല പ്രദേശങ്ങളിലും കെയെഴുത്തുപ്രതികൾ പല രീതികളിലാണ് നിർമ്മിച്ചിരുന്നത്. അതിനാൽ ചില കെയെഴുത്തുപ്രതികളിൽ ചില അക്ഷരങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമായി കാണപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ അവയൊന്നും ബെബിളിന്റെ തെറ്റില്ലായ്മയെയോ, ഉപദേശങ്ങളെയോ ബാധിക്കുന്നില്ല. കാരണം ബെബിളിന്റെ തെറ്റില്ലായ്മ കെയെഴുത്തുപ്രതികളോടല്ല, മൂലകൃതിയോടാണ് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

തെറ്റായ ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനം ഏറ്റവും അപകടമാണ്

ദെവവചനമായ ബെബിൾ സംസാരിക്കുമ്പോൾ ദെവം സംസാരിക്കുന്നതിനാൽ ബെബിൾ ആഴമായ സത്യങ്ങളെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. എന്നാൽ ആ സത്യങ്ങളെപ്പറ്റിയുള്ള ഓരോരുത്തരുടെയും കാഴ്ചപ്പാട് വ്യത്യസ്തമായിരിക്കുന്നതിന് കാരണം ഓരോരുത്തരും വ്യത്യസ്തമായ വ്യാഖ്യാനരീതികൾ സ്വീകരിക്കുന്നതാണ്. തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നവർ തെറ്റായ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ വച്ചുപുലർത്തി അപകടത്തിൽപ്പെടുന്നു. ഇന്ന് അനേകർ ദുരുപദേശങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നതിന് കാരണം തെറ്റായ ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾക്ക് ഇരയായിത്തീരുന്നതാണ്. തെറ്റുകളുള്ള ഒരു പുസ്തകത്തെ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിച്ചാൽ പ്രശ്നം അത്ര ഗുരുതരമല്ല. എന്നാൽ തെറ്റുകളില്ലാത്ത ദെവവചനത്തെ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നത് ഗുരുതരമായ തെറ്റാണ്. അത് അനേകരെ നാശത്തിലേക്ക് നയിക്കും. ശരിയായ വ്യാഖ്യാനനിയമങ്ങൾ അനുസരിക്കാതെയുള്ള വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ ഫലമായി ഒാരോരുത്തരും തങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനിച്ച് തങ്ങളുടെ തത്ത്വങ്ങൾ ബെബിളിനെക്കൊണ്ട് പറയിപ്പിക്കുന്ന അവസ്ഥയുണ്ടാക്കുന്നു. ഇത് വ്യാപകമായ തെറ്റുകൾക്കും ആശയക്കുഴപ്പത്തിനും കാരണമാക്കുന്നു.

സഭാചരിത്രത്തിൽ വിവിധ വ്യാഖ്യാനരീതികൾ നിലനിന്നിരുന്നു

സഭാചരിത്രത്തിൽ പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥത്തിന് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്ന ശരിയായതും ബെബിൾപരവുമായ  Literal Grammatical Historical വ്യാഖ്യാനത്തിന് പുറമേ തെറ്റായ പല വ്യാഖ്യാനരീതികളും നിലനിന്നിരുന്നു. പാദാനുപദ വാക്യാർത്ഥത്തെ നിഷേധിക്കുന്ന നിഗൂഢാർത്ഥവ്യാഖ്യാനം, വ്യക്തിയുടെ പ്രാധാന്യത്തെ നിഷേധിച്ച് പാരമ്പര്യത്തിന് ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്ന വ്യാഖ്യാനം, മനുഷ്യബുദ്ധിയിൽ ഒതുങ്ങാത്ത ദെവികസത്യങ്ങളെ നിഷേധിക്കുന്ന യുക്തിവാദപരമായ വ്യാഖ്യാനം, വസ്തുനിഷ്ടമായ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ നിഷേധിക്കുന്ന വ്യക്തിനിഷ്ടമായ വ്യാഖ്യാനം, തുടങ്ങിവഅവയിൽ ചിലതാണ്. യുക്തിവാദവും, വ്യക്തിനിഷ്ടമായ അനുവഭാധിഷ്ടിത വാദവും, ലിബറലിസത്തിന്റെ വിവിധ മുഖങ്ങളാണ്. ദെവത്തിന്റെയും, ബെബിളിന്റെയും അധികാരത്തിന് മുകളിൽ, മനുഷ്യനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്ന പ്രവണതയാണ് ഇവയ്ക്കുള്ളത്.

അക്ഷരങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്ന വ്യാഖ്യാനം (അക്ഷരങ്ങൾക്ക് ദെവത്തെക്കാൾ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നത് തെറ്റാണ്)

ഇവർ അക്ഷരത്തിന് അന്ധമായ പ്രാധാന്യം കൊടുത്ത് യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തെ മറച്ചുകളയുന്നു. പദാനുപദവ്യാഖ്യാനം വഴിതെറ്റി അമിതമായാൽ, അക്ഷരം കൊല്ലുന്ന അവസ്ഥയുണ്ടാകും. പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനരീതിയെ യഹൂദ റബ്ബിമാർ ക്രമേണ തെറ്റിച്ചുകളഞ്ഞു. അവർ ബെബിളിലെ ഓരോ വാക്കിനും ദെവത്തെക്കാൾ പ്രാധാന്യം കൊടുത്തു. വാക്കുകളെ അവർ ആരാധനാപാത്രമാക്കി. വാക്കുകൾക്കും ആശയങ്ങൾക്കും തമ്മിൽ സംഖ്യാപരമായ നിഗൂഢബന്ധമുണ്ടെന്ന് അവർ ചിന്തിച്ചു. ഉദാഹരണമായി മോശ എതേ്യാപ്യൻ സ്ത്രീയെ വിവാഹം കഴിച്ചു എന്നല്ല, മറിച്ച് ഒരു സുന്ദരിയായ സ്ത്രീയെ വിവാഹം കഴിച്ചു എന്നാണ് ബെബിൾ പറയുന്നത് എന്ന് അവർ വാദിക്കന്നു. കാരണം കുശ്യ എന്ന വാക്കിന്റെ സംഖ്യയും, സുന്ദരരൂപം എന്ന വാക്കിന്റെ സംഖ്യയും 736 ആണ്. അങ്ങനെ ബെബിളിന്റെ എഴുത്തുകാർ ഉദ്ദേശിക്കാത്ത അർത്ഥങ്ങൾ ഇത്തരം വ്യാഖ്യാനക്കാർ ബെബിളിന്റെ മേൽ ആരോപിച്ചു. ഇത്തരം ദെവവിരുദ്ധമായ അക്ഷരാരാധന, Allegorization അഥവാ നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ചു.

നിഗൂഢാർത്ഥം അനേ്വഷിക്കുന്ന വ്യാഖ്യാനം സഭയെ അന്ധകാരയുഗത്തിൽ അകപ്പെടുത്തി

ബെബിൾ ഭാഗത്തിന്റെ വ്യക്തമായ വാക്യാർത്ഥത്തിന് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാതെ അതിനോട് ബന്ധമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ, ഒളിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന മർമ്മങ്ങൾ, ആഴമായ അർത്ഥം, എന്നൊക്കെയുള്ള ലേബലിൽ ചിലർ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന നിഗൂഢചിന്തകളാണ് ഇവ. ബെബിൾ വാക്യങ്ങളെ അവയുടെ യഥാർത്ഥ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തിയിട്ട് തങ്ങളുടെ സ്വന്തമായ തത്ത്വചിന്തകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അവയെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന പ്രവണതയാണിത്. ചിലപ്പോൾ ഇത്തരക്കാർ വ്യക്തമായ ചില വാക്യങ്ങളെ, അവ്യക്തമായ വാക്യങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിലും വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതായി കാണുന്നു. ഇതെല്ലാം തെറ്റായ വ്യാഖ്യാനരീതികളാണ്. വാസ്തവത്തിൽ ഈ വ്യാഖ്യാനരീതി ബെബിൾ ഭാഗത്തിന്റെ സത്യസന്ധതയെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയും, ബെബിൾ സത്യങ്ങളെ അട്ടിമറിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പുരാതന ഗ്രീക്ക് പുരാണങ്ങളിലെ ദേവന്മാരുടെ പല സ്വഭാവങ്ങളും, പ്രവർത്തികളും അതേപടി അംഗീകരിക്കാൻ ഗ്രീക്ക് ചിന്തകന്മാർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനാൽ അവർ അത്തരം പുരാണ ഇതിവൃത്തങ്ങളിലെ പ്രകടമായ അർത്ഥങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാതെ, അവയ്ക്ക് തങ്ങളുടെ ഭാവനകൾക്കിണങ്ങിയ രീതിയിൽ നിഗൂഢവും അതേസമയം പൊതുവെ സ്വീകാര്യവുമായ അർത്ഥങ്ങൾ കൊടുക്കുന്ന വ്യാഖ്യാനരീതി സ്വീകരിച്ചു. ഇതിലൂടെ അവർക്ക് പുരാണങ്ങളെ പൂർണ്ണമായി തിരസ്കരിക്കാതെ തന്നെ, അവയിൽ തങ്ങൾ വിയോജിക്കുന്നവയെ ഉപേക്ഷിക്കാനും, അവയിലൂടെ തന്നെ, തങ്ങളുടെ ചിന്തകളെ പ്രചരിപ്പിക്കാനും കഴിഞ്ഞു. ഇത്തരം നിഗൂഢാർത്ഥവ്യാഖ്യാനങ്ങളിലൂടെ തങ്ങളുടെ പുരാണങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കാനും ജനങ്ങൾക്ക് സ്വീകാര്യമായ ചിന്തകൾ നൽകാനും ചിന്തകർക്ക് കഴിഞ്ഞു.

ഇതുപോലെ തന്നെ ചില യഹൂദ പണ്ധിതരും (ഫീലോ) സഭാപിതാക്കന്മാരും തങ്ങൾക്ക് അതേപടി മനസിലാക്കാനോ ഉൾക്കൊള്ളാനോ കഴിയാതിരുന്ന ബെബിൾ ഭാഗങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടേതായ ന്യായീകരണം കൊടുക്കാൻ നിഗൂഢാർത്ഥവ്യാഖ്യാനരീതി സ്വീകരിച്ചു. വാക്കുകൾക്കുള്ളിൽ സാധാരണക്കാർക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത നിഗൂഢമായ അർത്ഥങ്ങൾ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന് അവർ തെറ്റായി സങ്കൽപിച്ചു. അങ്ങനെ തങ്ങൾക്കിഷ്ടമുള്ള കാര്യങ്ങൾ ബെബിളിനെക്കൊണ്ട് പറയിപ്പിക്കാൻ അത്തരക്കാർക്ക് കഴിഞ്ഞു. മനുഷ്യഭാവനകളെ പ്രചരിപ്പിക്കാനും ബെബിൾ സത്യങ്ങളെ മറച്ചുകളയാനും മാത്രമേ ഈ വ്യാഖ്യാനരീതി പ്രയോജനപ്പെട്ടുള്ളൂ. റോമിലെ ക്ലമന്റ്, ജസ്റ്റിൻ മാർട്ടിയർ, ഐറേനിയസ്, തെർത്തുള്ള്യൻ, അലക്സാഡ്രിയയിലെ ക്ലമന്റ്, ഒറിജൻ, ജെറോം, അഗസ്റ്റിൻ, തോമസ് അക്വിനാസ് തുടങ്ങിയവരും ഇൗ വ്യാഖ്യാന രീതിയാണ് സ്വീകരിച്ചിരുന്നത്. ജസ്റ്റിൻ പഴയനിയമ തടിക്കഷണങ്ങളിലെല്ലാം കുരിശിനെ കാണാൻ ശ്രമിച്ചു. ഒറിജൻ Mr Allegorism എന്ന് അറിയപ്പെട്ടു. അഗസ്റ്റിൻ പ്രവചനഭാഗങ്ങളെ മനസിലാക്കാൻ നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനരീതി ഉപയോഗിച്ചു.

ഇങ്ങനെ കാലക്രമേണ സഭാപ്രസ്ഥാനം ദെവികസത്യത്തിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകാൻ, ഇത്തരം വ്യാഖ്യാനരീതികൾ കാരണമായിത്തീർന്നു. മദ്ധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ സഭാപ്രസ്ഥാനവും പാരമ്പര്യവും ആധിപത്യം പുലർത്തി. സഭയുടെയും പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും താളത്തിനൊത്ത് ബെബിളിനെ വളയ്ക്കാൻ നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനരീതിയെ ഉപയോഗിച്ചു. അവസരത്തിനൊത്ത് ബെബിളിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനരീതിയെക്കാൾ പ്രയോജനപ്പെടുന്ന മറ്റൊരു വ്യാഖ്യാനരീതിയുമില്ല. അങ്ങനെ സത്യത്തിന്റെ പ്രകാശം ഇല്ലാതായ ആ കാലഘട്ടം അന്ധകാരയുഗം എന്നറിയപ്പെടുന്നു.

പാരമ്പര്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വ്യാഖ്യാനം - ബെബിൾ സത്യങ്ങളെ വളച്ചൊടിച്ച് പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ താൽപര്യം സംരക്ഷിക്കുന്നു

സഭാധികാരികളുടെയും പാരമ്പര്യങ്ങളുടെയും പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്നുകൊണ്ട്, ബെബിളിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന രീതിയാണിത്. കോംഗർ, കാൾ റാനർ, ഹാൻസ് ക്യൂങ്ങ് എന്നിവരാണ് ഇത്തരം പ്രമുഖ ചിന്തകർ. പാരമ്പര്യസഭകൾ തങ്ങളുടെ പാരമ്പര്യങ്ങൾക്ക് കോട്ടം തട്ടാതെ ബെബിളിനെ വ്യാഖ്യാനിച്ച് കോട്ടിക്കളയുന്നു. പാരമ്പര്യവും ലിബറലിസവും സഭയെ മുരടിപ്പിക്കുകയും സഭയുടെ മുഖത്തെ കോട്ടിക്കളയുകയും ചെയ്യുന്ന ശക്തികളാണ്. യഹൂദറബ്ബിമാരും ബെബിളിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിന് ചേരാത്ത വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ നൽകി എഴുതപ്പെടാത്ത പാരമ്പര്യം ഉണ്ടാക്കി. ഇത്തരം പ്രവണതകളെ യേശു വിമർശിച്ചു.

പ്രതിരൂപങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കുന്ന വ്യാഖ്യാനം -  അതിരുകടന്നാൽ തെറ്റായ നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനമായിത്തീരും.

നിഴൽ-പൊരുൾ, പ്രതിരൂപം-രൂപം രീതിയിലുള്ള ആശയസംവേദനം, പഴയനിയമത്തെയും പുതിയനിയമത്തെയും പരസ്പരം ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഇവയെ വളരെ പ്രയോജനകരമായ രീതിയിൽ വചനപഠനത്തിനായി ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയും. എന്നാൽ നിഴൽ-പൊരുൾ വ്യാഖ്യാനരീതി അതിരുകടന്നാൽ അത് നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനമായിത്തീരും. ഏലിയാസറിനെ പരിശുദ്ധാത്മാവായി ചിത്രീകരിക്കുന്നത്, റിബേക്കയുടെയും ഇസഹാക്കിന്റെയും കൂടിക്കാഴ്ചയെ യേശുവിന്റെ രണ്ടാമത്തെ വരവിനോട് ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നത്, എല്ലാം ഇത്തരം പ്രവണതക്ക് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. തങ്ങളുടെ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾക്ക് അലങ്കാരവും ആകർഷണവും കൂട്ടാൻ ചിലർ ഇന്നും തങ്ങളുടെ വ്യക്തിപരമായ  ചിന്തകൾ ബെബിളിന്റെ മേൽ വച്ചുകെട്ടുന്ന രീതി കാണുന്നുണ്ട്. ബെബിളിൽ ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്നത് നുണയാണ്.

പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥവ്യാഖ്യാനമാണ് ഏറ്റവും ശരിയായ വ്യാഖ്യാനരീതി

ബെബിൾ ഓരോ വാക്കുകളായും മൊത്തമായും ദെവനിവേശിത മായതിനാൽ പദാനുപദ വ്യാഖ്യാനമാണ് ഏറ്റവും ശരിയായ വ്യാഖ്യാനരീതി. ബെബിൾ വിരുദ്ധമായ ലിബറലിസ പ്രവണതകൾക്കെതിരെ ചെറുത്തുനിൽക്കാൻ ഏറ്റവും പ്രയോജനപ്പെടുന്നതും ഈ വ്യാഖ്യാനരീതിയാണ്. ബെബിൾ മൊത്തമായും ബെബിളിലെ ഓരോ വാക്കും ദെവനിവേശിതമാണ് എന്ന് പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥവ്യാഖ്യാനം അംഗീകരിക്കുന്നു. ബെബിളിന്റെ ദെവനിവേശികതയെ പൂർണ്ണമായി അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏക വ്യാഖ്യാനരീതി പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനം മാത്രമാണ്. ദെവത്തിന്റെ വചനം വിശ്വാസ്യമാണെന്നും, അത് മനുഷ്യന് മനസിലാക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ളതാണെന്നും, മനസിലാക്കാൻ കഴിയുമെന്നുമുള്ള അനുമാനമാണ് പദാനുപദ വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം. ദെവമോ എഴുത്തുകാരോ ബെബിളിനെ ഒരു കടങ്കഥയാക്കാനോ, തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാനോ സത്യം ഒളിച്ചുവയ്ക്കാനോ ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ല. അതിനാൽ സാമാന്യബുദ്ധിയിൽ സാധാരണ അർത്ഥത്തിൽ ബെബിളിനെ മനസിലാക്കേണ്ടതും മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്നതുമാണ്.

ബെബിളിനെ അതിന്റെ ആദ്യരൂപത്തിൽ എഴുതിയവർ എന്ത് അർത്ഥം ഉദ്ദേശിച്ചു എന്നത് അന്നത്തെ ഭാഷാ-ചരിത്ര സാഹചര്യങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ നിർണ്ണയിച്ചുകൊണ്ടാണ് പദാനുപദവ്യാഖ്യാനം നടത്തുന്നത്. ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു വാക്കിന് ഒരു അർത്ഥം മാത്രമേയുള്ളൂ. ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു വാക്കിന് പല അർത്ഥങ്ങൾ ആരോപിച്ചാൽ വ്യാഖ്യാനക്കാരന്റെ ചിന്തകൾ എഴുത്തുകാരന്റെ ചിന്തകളെക്കാൾ ആധിപത്യം പുലർത്തും. പദാനുപദ വ്യാഖ്യാനവും വിവിധ സാഹിത്യരൂപങ്ങളും തമ്മിൽ വെരുദ്ധ്യമില്ല. ബെബിളിലുള്ള വിവിധ സാഹിത്യരൂപങ്ങളെയും പദാനുപദവ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെയാണ് മനസിലാക്കേണ്ടത്. ദെവത്തിന്റെ വചനം ആത്മാവാണ്. അതിനാൽ പദാനുപദവ്യാഖ്യാനമാണ് ഏറ്റവും ആത്മീയമായ വ്യാഖ്യാനരീതി. പദാനുപദവ്യാഖ്യാനരീതിയെ ആത്മീയമല്ലെന്ന വ്യാജേന, അവഗണിച്ച് ബെബിൾഭാഗങ്ങളെ അമിതമായി ആത്മീയവൽക്കരിച്ച്, നിഗൂഢാർത്ഥങ്ങളെ തേടി നടക്കുന്ന കാപട്യക്കാരെ സൂക്ഷിക്കണം. ആഴമായ ആത്മീയസത്യങ്ങൾ ദെവം വെളിപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എഴുതപ്പെട്ട മാനുഷിക വാക്കുകളിലൂടെയാണ്. പദാനുപദ ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ മാത്രമേ ആ സത്യങ്ങളെ പുറത്തെടുക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ. അതിനാൽ അത്തരം ഓരോ വാക്കിനും അർഹമായ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാത്തവർക്ക് ദെവികസത്യങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ദെവം നൽകിയ വാക്കുകളിലൂടെ ദെവത്തിന് തന്റെ സത്യങ്ങൾ വ്യക്തമായി വെളിപ്പെടുത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന ദുരൂഹവും അസംതൃപ്തിയുമാണ്, വാക്കുകൾക്ക് പിന്നിൽ നിഗൂഢാർത്ഥങ്ങളെ അനേ്വഷിക്കാൻ ചിലരെ പ്രരിപ്പിക്കുന്നത്. വാക്യാർത്ഥത്തെ നിഷേധിച്ച്, വാക്കുകൾക്ക് പിന്നിലുണ്ടെന്ന് പറയപ്പെടുന്ന നിഗൂഢാർത്ഥങ്ങളെ ഊഹിച്ചെടുത്ത്, അവയാണ് യഥാർത്ഥ അർത്ഥമെന്ന് വാദിച്ച്, അവയ്ക്ക് ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്ന ഈ പ്രവണതക്ക്, ആത്മീയതയുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, അത് തികച്ചും അനാത്മീയവുമാണ്. കാരണം അവർ ദെവത്തിന്റെ വാക്കുകളിൽ ഏറ്റവും പ്രകടമായി വ്യക്തമാകുന്ന കാര്യങ്ങളെ ആദരിക്കുന്നില്ല. ഇവിടെ മുൻതൂക്കം ലഭിക്കുന്നത് ദെവവചനത്തിനല്ല, ഓരോരുത്തരുടെയും ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾക്കും, ഭാവനകൾക്കുമാണ്. അവർ ഒരേ കാര്യത്തിന് പല അർത്ഥം കൊടുത്ത് വലിയ ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാക്കുന്നു. ഉദാ. നല്ല സമറായക്കാരന്റെ രണ്ട് നാണയം കർത്തൃമേശയും സ്നാനവുമാണെന്ന് ചിലർ പറയുന്നു; മറ്റുചിലർ പറയുന്നു അത് വിശുദ്ധീകരണവും മഹത്വീകരണവുമാണെന്ന്.

ലാളിത്യവും ഗഹനതയും ബെബിളിൽ ഒരുപോലെ സമ്മേളിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ അത് നിഗൂഢാർത്ഥവ്യാഖ്യാനത്തിനോ, ഇല്ലാത്ത അർത്ഥം കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നതിനോ അനുവദിക്കുന്നില്ല. പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുപോലെ മനസിലാക്കുകയും അനുസരിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ് ഏക അംഗീകൃതമാർഗ്ഗം. പദാനുപദവ്യാഖ്യാനം ഉപരിപ്ലവമായ വ്യാഖ്യാനമല്ല. യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിന്റെ ആഴമായ മേഖലകളിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെല്ലാൻ പദാനുപദവ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ മാത്രമേ കഴിയൂ. യേശുക്രിസ്തു ഉപയോഗിച്ചത് പദാനുപദവ്യാഖ്യാനരീതിയാണ്. യേശു പഴയനിയമത്തിലെ പല കാര്യങ്ങളെയും പുനർവ്യാഖ്യാനം നടത്തിക്കൊണ്ട് പ്രമാണങ്ങളുടെ കാതലും സത്തയും വെളിപ്പെടുത്തി. ദെവമഹത്വത്തിനും മനുഷ്യനന്മക്കും വിലങ്ങുതടിയായിത്തീർന്ന പാരമ്പര്യങ്ങളെ യേശു എതിർത്തു. ബെബിളിനെ അതിന്റെ സമൂലസത്തയുടെ വെളിച്ചത്തിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന രീതിയാണ് യേശു കാണിച്ചുതന്നത്. വാക്കുകൾ അതിൽതന്നെ അന്തിമമല്ല. വാക്കുകളിലൂടെ ദെവം നൽകുന്ന അർത്ഥത്തെയും സന്ദേശത്തെയും കണ്ടെത്തി അനുസരിക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ അക്ഷരം അർത്ഥത്തെ കൊല്ലുമെന്നും യേശു വ്യക്തമാക്കി.

പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനം സഭയിൽ നവീകരണത്തിനും ഉണർവ്വിനും കാരണമായി

വ്യാഖ്യാനപരമായി ബെബിളിനോടുള്ള സമീപനത്തിൽ വന്ന നവീകരണമാണ് വാസ്തവത്തിൽ മദ്ധ്യകാലഘട്ടത്തിലെ സഭാപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ നവീകരണത്തിന് കാരണമായത്. നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനരീതിയിൽ നിന്നും വാക്യാർത്ഥ-വ്യാകരണ-ചരിത്ര പശ്ചാത്തലങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വ്യാഖ്യാന രീതിയിലേക്കുള്ള മാറ്റം ദെവവചന സത്യത്തിന്റെ പ്രകാശം പൊതുജനങ്ങളിലെത്താൻ സഹായകമായി. അതോടെ നിയന്ത്രണംവിട്ട രീതിയിൽ ബെബിളിനെ തങ്ങളുടെ ഇഷ്ടംപോലെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന പ്രവണതക്ക് കടിഞ്ഞാണിടപ്പെട്ടു.  1400 - 1500 കാലഘട്ടത്തിലെ ജോൺ വെക്ലിഫ്, മാർട്ടിൻ ലൂഥർ, ജോൺ കാൽവിൻ, വില്യം ട്വിൻഡേയിൽ എന്നിവരും അനാബാപ്റ്റിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനവും വാക്യാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനത്തിന് പ്രാധാന്യം കൊടുത്തു. ഇന്നും സഭകൾക്ക് അകത്തും പുറത്തും നവീകരണത്തിന് സഹായകമായിത്തീരുന്നത് പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനം മാത്രമാണ്.

അദ്ധ്യായം 3

ശരിയായ ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ

അടിസ്ഥാന തത്ത്വങ്ങൾ

മാനുഷികമായ വ്യാഖ്യാനതത്ത്വങ്ങൾക്കൊന്നും ബെബിളിനെക്കാൾ ആധികാരികത ഇല്ല. എന്നാൽ ബെബിൾ ശരിയായി മനസിലാക്കുന്നതിന് അത്യാവശ്യമായ ചില തത്ത്വങ്ങൾ ബെബിളിൽ നിന്നുതന്നെ വെളിപ്പെടുന്നു. അവയിൽ ചിലത് താഴെപ്പറയുന്നവയാണ്.

1. ബെബിൾ ദെവികവും മാനുഷികവുമായ ഒരു പുസ്തകമാണ് എന്ന് മനസിലാക്കുക

തെളിവില്ലാതെ തന്നെ മനുഷ്യർക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ചില സത്യങ്ങളുണ്ട്. അത്തരം സത്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ചില അനുമാനങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേരാനും മനുഷ്യന് കഴിയും. മനുഷ്യരിലേക്ക് ചില ആശയങ്ങൾ കെമാറ്റം ചെയ്യാൻ വേണ്ടി, മനുഷ്യർ സംസാരിക്കുന്ന ഭാഷകളിൽ, ചില മനുഷ്യരാൽ എഴുതപ്പെട്ട ഒരു പുസ്തകമാണ് ബെബിൾ എന്നത് തെളിവില്ലാതെ തന്നെ വ്യക്തമാകുന്ന ഒരു സത്യമാണ്. ഈ പുസ്തകത്തെ തുറന്ന മനസോടെ പഠിക്കുന്നവർക്ക് തെളിവില്ലാതെ തന്നെ വ്യക്തമാകുന്ന മറ്റൊരു വസ്തുത, ബെബിൾ ദെവികമായ പുസ്തകമാണ് എന്നതാണ്. ഈ രണ്ട് വസ്തുതകളാണ് ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ.

2. വാക്കുകളുടെ അർത്ഥവും വ്യാകരണവും ശരിയായി മനസിലാക്കണം

ബെബിൾ ഭാഗത്തിന് ദെവം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന അർത്ഥം ഏറ്റവും കൃത്യമായി കണ്ടുപിടിച്ച് വെളിപ്പെടുത്തുകയാണ് വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം. വ്യാഖ്യാനക്കാരന്റെ ചിന്തകൾ ബെബിളിന്റെമേൽ കെട്ടിവയ്ക്കുന്നത് തെറ്റാണ്. ചിന്തകൾ പ്രകടമാക്കുന്നത് വാക്കുകളിലൂടെയാണ്. വാക്കുകൾ കൊണ്ടാണ് വാക്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത്. വാക്യത്തിൽ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥവും, അവയെ പരസ്പരം ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന രീതിയായ വ്യാകരണം പ്രതേ്യകം മനസിലാക്കണം. വ്യാകരണം എന്നതിൽ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം, വാക്കുകളുടെ രൂപഘടന അർത്ഥത്തെ എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു, വാക്കുകൾ അവയുടെ വിവിധ രൂപങ്ങളിൽ എങ്ങനെയെല്ലാം പ്രവർത്തിക്കുന്നു, വാക്കുകളെ തമ്മിൽ യോജിപ്പിക്കുന്ന രീതികൾ എന്നിവയെല്ലാം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം പഠിക്കുമ്പോൾ, വാക്കുകളുടെ ഉത്ഭവത്തിന്റെയും വളർച്ചയുടെയും ചരിത്രം, അവയെ ബെബിളിൽ മറ്റു ഭാഗങ്ങളിൽ എങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു, അവയുടെ പര്യായപദങ്ങളും വിപരീതപദങ്ങളും എങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു, അവ സമാന്തരവും വിപരീതവുമായ വിവിധ സാഹചര്യങ്ങളിൽ എങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നിങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ പരിഗണിക്കേണ്ടതാണ്. വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം മാറിക്കൊണ്ടി രിക്കുന്നതിനാൽ മൂലഭാഷയിലെ മൂലവാക്കിൽ നിന്നോ, ആ വാക്കിന്റെ ഇന്നത്തെ അർത്ഥത്തിൽ നിന്നോ, ഗ്രന്ഥകാരൻ ഉദ്ദേശിച്ച അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം കണ്ടുപിടിക്കാൻ കഴിയണമെന്നില്ല. എന്നാൽ ആ വാക്കിന് അന്നുണ്ടായിരുന്ന സാധാരണമായ അർത്ഥം ഏതെന്ന് മനസിലാക്കിയാൽ അതിന്റെ ശരിയായ അത്ഥം വ്യക്തമാകുന്നതാണ്. വാക്കുകൾക്ക് ഇന്നുള്ള അർത്ഥം വാക്കുകളുടെമേൽ ആരോപിച്ചാൽ ഗ്രന്ഥകാരൻ ഉദ്ദേശിച്ച യഥാർത്ഥ അർത്ഥം നഷ്ടമാകാൻ സാദ്ധ്യതയുണ്ട്. ഏത് വിഷയത്തെപ്പറ്റിയും പഠിക്കുമ്പോൾ പ്രസക്തമായ വാക്കുകളുടെയെല്ലാം നിർവ്വചനങ്ങൾ ദെവവചനപരമായിരിക്കാൻ പ്രതേ്യകം ശ്രദ്ധിക്കണം. അനുഭവാധിഷ്ടിതമായ നിർവ്വചനങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ തെറ്റുകളിലേക്ക് നയിക്കും. വാക്കുകൾക്ക്, അവയുടെ സാധാരണമായ അർത്ഥത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ അർത്ഥങ്ങൾ നൽകിയാൽ, ആശയവിനിമയം അസാദ്ധ്യമാകും. തന്റെ മനസിലുള്ള ആശയം വായനക്കാരനിലേക്ക് കെമാറുക എന്നതാണ് എഴുത്തുകാരന്റെ ലക്ഷ്യം. എഴുത്തുകാരന്റെ ചിന്തകൾ വായനക്കാരന് മനസിലാകണമെങ്കിൽ, ഇരുകൂട്ടർക്കും പൊതുവായ ഭാഷാരൂപങ്ങളാണ് എഴുത്തുകാരൻ ഉപയോഗിക്കേണ്ടത്. അതിനാൽ ബെബിൾ എഴുതിയ കാലഘട്ടത്തിൽ, വാക്കുകൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന അർത്ഥം നിലനിർത്തിയില്ലെങ്കിൽ ശരിയായ ആശയവിനിമയം പ്രയാസമാകും. അക്കാരണത്താൽ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം അട്ടിമറിക്കാനുള്ള ഏതു ശ്രമത്തെയും സൂക്ഷിക്കണം.

3. വിവിധതരം സാഹിത്യരൂപങ്ങൾ ശരിയായി പരിഗണിക്കണം

1. വാക്യാലങ്കാരങ്ങൾ (Figures of Speech)
2. ദൃഷ്ടാന്തം (Simile)
3. രൂപകാലങ്കാരം (Metaphor)
4. ദൃഷ്ടാന്തകഥ - ഉപമകൾ (parable)
5. രൂപകകഥ (Allegory)
6. അതിശയോക്തി (Hyperbole)
7. വിപരീതാർത്ഥപ്രയോഗം (Irony)
8. പ്രത്യക്ഷത്തിൽ വെരുദ്ധ്യമായി തോന്നുന്ന സത്യം (Paradox)
9. ചിഹ്നങ്ങൾ (symbols)
10. പ്രവചനം

ബെബിൾ ഒരു പുസ്തകമായതിനാൽ അതിന് സാഹിത്യരൂപമുണ്ട്. ബെബിൾഗ്രന്ഥങ്ങൾ പല സാഹിത്യരൂപങ്ങളിൽ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവയാണ്. ബെബിളിന്റെ ഓരോ  ഭാഗത്തും പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ അർത്ഥം അതിന്റെ സാഹിത്യരൂപത്തെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്. ആ സാഹിത്യരൂപങ്ങളുടെ ഓരോന്നിന്റെയും പ്രതേ്യകതകൾ മനസിലാക്കാതെ അവയെ വ്യാഖ്യാനിച്ചാൽ  തെറ്റുപറ്റിയേക്കും. അതിനാൽ ഓരോ ബെബിൾ ഭാഗത്തെയും അതതിന്റെ സാഹിത്യരൂപത്തെയും ശെലിയെയും മനസിലാക്കി വേണം വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ. സാഹിത്യരൂപപരമായ അർത്ഥം ബെബിൾ ഭാഗത്തിന്റെ ചരിത്രപരവും വ്യാകരണപരവുമായ പദാനുപദവാക്യാർത്ഥം തന്നെയാണ്.

ബെബിളിലുള്ള വിവിധ സാഹിത്യരൂപങ്ങളിൽ പ്രധാനമായ ചിലത് താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.

വാക്യാലങ്കാരങ്ങൾ (Figures of Speech)

വാക്യാലങ്കാര പ്രയോഗത്തിലൂടെ വിവിധ വിഷയങ്ങളെ ആകർഷകമായ രീതിയിൽ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വരച്ചുകാണിക്കാൻ കഴിയുന്നു. ഇതിലൂടെ കൂടുതൽ വ്യക്തവും ശക്തവുമായ രീതിയിൽ ആശയങ്ങളെ പ്രകടിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നു. സാധാരണ പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥം അസാദ്ധ്യവുമാകുമ്പോൾ അത് വാക്യാലങ്കാരമായി കണക്കാക്കാവുന്നതാണ്. ഉദാഹരണമായി, യോഹ 1:29 ലെ ഇതാ ലോകത്തിന്റെ പാപം ചുമക്കുന്ന ദെവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാട്, 1പത്രാ 5:8 ലെ, സാത്താൻ അലറുന്ന സിംഹം എന്ന പോലെ ആരെ വിഴുങ്ങേണ്ടൂ എന്ന് തിരഞ്ഞ് ചുറ്റിനടക്കുന്നു. സാധാരണ ഭാഷയിൽ പറയുന്നതും വാക്യാലങ്കാര രൂപത്തിൽ ചെയ്യുന്നതും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അപ്പോ. പ്രവൃ 21:4, 11 വാക്യങ്ങളിൽ വ്യക്തമാകുന്നു. ഇവിടെ അഗബൊസ് എന്ന പ്രവാചകൻ പൗലോസിന്റെ അരക്കച്ച എടുത്ത് കെകാലുകൾ കെട്ടി പീഢനത്തെ പ്രവചിച്ചു. ഇത്തരം അലങ്കാരപ്രയോഗത്തിലൂടെ സാധാരണ വാക്കിൽ ഉൾക്കൊള്ളിക്കാൻ കഴിയുന്നതിൽ കൂടുതൽ അർത്ഥം ഉൾക്കൊള്ളിക്കാനും ആ അർത്ഥത്തിന്റെ ചിത്രം മനസിൽ വരച്ചുകാണിക്കാനും സാധിക്കുന്നു. സ്വാഭാവികവും സാധാരണവും പതിവുള്ളതും ആയ അർത്ഥം ചിലപ്പോൾ ആലങ്കാരിക അർത്ഥമാകാം. ഉദാഹരണമായി ഹൃദയം എന്ന് പറയുമ്പോൾ അതിന്റെ ആക്ഷരിക അർത്ഥത്തെക്കാൾ സ്വാഭാവികം, അകത്തെ മനുഷ്യൻ, മനസ് എന്ന ആലങ്കാരിക അർത്ഥമാണ്. ആക്ഷരിക അർത്ഥമേ എടുക്കുകയുള്ളു എന്ന് നിർബന്ധിക്കുന്നത് തെറ്റായ അക്ഷരാരാധനയാണ്്, ശരിയായ പദാനുപദവാക്യാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനമല്ല. പദാനുപദവ്യാഖ്യാനവും വാക്യാലങ്കാരപ്രയോഗവും തമ്മിൽ വെരുദ്ധ്യമില്ല. എന്നാൽ പദാനുപദവ്യാഖ്യാനവും നിഗൂഢാർത്ഥവ്യാഖ്യാനവും തമ്മിൽ വെരുദ്ധ്യമുണ്ട്. വാക്യാലങ്കാരപ്രയോഗങ്ങളെ പദാനുപദമായിത്തന്നെ വ്യാഖ്യാനിക്കണം. എന്നാൽ വാക്യാലങ്കാരത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്ന വാക്കുകളുടെ പദാനുപദഅർത്ഥമല്ല എടുക്കേണ്ടത്. മറിച്ച് വാക്യാലങ്കാരത്തിലൂടെ വ്യക്തമാകുന്ന ആശയത്തിന്റെ പദാനുപദഅർത്ഥമാണ് എടുക്കേണ്ടത്. അലങ്കാരപ്രയോഗങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കാം, പക്ഷെ ആലങ്കാരികമായ വ്യാഖ്യാനങ്ങളിലൂടെ ഇല്ലാത്ത അർത്ഥങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നത് തെറ്റാണ്. 

ദൃഷ്ടാന്തം (simile)

ഒന്നിനോട് മറ്റൊന്ന് പ്രകടമായ രീതിയിൽ ഒത്തിരിക്കുന്ന താരതമ്യമാണിത്. ഉദാഹരണമായി, എല്ലാ മനുഷ്യരും പുല്ലുപോലെയാകുന്നു (1പത്രാ 1:24).

രൂപകാലങ്കാരം (metaphor)

ഒന്നിനെ അതിനോട് സാമ്യമില്ലാത്ത മറ്റൊന്ന് പ്രതിനിധീകരിക്കത്തക്ക വിധത്തിൽ താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു. ഉദാഹരണമായി, നിങ്ങൾ ഭൂമിയുടെ ഉപ്പാകുന്നു (മത്താ 5:13).

ദൃഷ്ടാന്തകഥ - ഉപമ (parable)

ദൃഷ്ടാന്തത്തിന്റെ വലിയ രൂപമാണ് ദൃഷ്ടാന്തകഥ. ദൃഷ്ടാന്തകഥകൾ അഥവാ ഉപമകൾ സംഭവിച്ചതോ, സംഭവിക്കാവുന്നതോ ആയ വിഷയ വിവരണങ്ങളിലൂടെ ആത്മീയ സത്യങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇവ ജീവിത യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ പച്ചയായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതിനാൽ, കെട്ടുകഥകളിൽ (fables) നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്. കേഴ്വിക്കാരുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ അവസ്ഥയനുസരിച്ച് വിശ്വസിക്കുന്നവർക്ക് ഒരു പ്രതേ്യക സത്യത്തെ വെളിപ്പെടുത്താനും, വിശ്വസിക്കാൻ താൽപര്യമില്ലാത്തവരിൽ നിന്ന്, സത്യത്തെ മറയ്ക്കാനുമാണ് ഉപമകളെ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഉപമയിലൂടെ ഒരു മുഖ്യസത്യമാണ് വെളിപ്പെടുന്നത്. അതിനാൽ ഉപമയിൽ വെളിപ്പെടുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനസത്യം കണ്ടെത്തണം. ആ സത്യം, ബെബിളിന്റെ മൊത്തവും വ്യക്തവുമായ സത്യത്തോട് ഒത്തുപോകുന്നതായിരിക്കും. ഉപമകളുടെ വിശദാംശങ്ങളിൽ നിന്ന് ഉപദേശസത്യങ്ങളെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നത്, നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനമെന്ന (Allegorizing) തെറ്റിലേക്ക് നയിക്കും. ഉദാഹരണമായി, നല്ല സമറിയക്കാരന്റെ ഉപമയിൽ അക്രമിക്കപ്പെട്ടയാൾ ആദാം, കള്ളന്മാർ പിശാചുക്കൾ, നല്ല സമറിയാക്കാരൻ യേശു, എണ്ണ പരിശുദ്ധാത്മാവ്, കഴുത യേശുവിന്റെ മനുഷ്യാവതാരം, കഴുതപ്പുറത്തിരിക്കുന്നത് യേശുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നത്, സത്രം സഭ, രണ്ട് നാണയങ്ങൾ സഭയുടെ 2 അനുഷ്ടാനങ്ങളായ സ്നാനവും കർത്തൃമേശയും. യേശുവിന്റെ ഹോസാന നഗരപ്രവേശനത്തിൽ യേശു ഇരുന്ന തള്ളക്കഴുത പഴയനിയമം, കുഞ്ഞുകഴുത പുതിയനിയമം. ഇത്തരത്തിലുള്ള വ്യാഖ്യാനം വാസ്തവത്തിൽ ബെബിളിന് ഇല്ലാത്ത അർത്ഥം കൊടുത്ത് ദെവവചനത്തോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്. ഉപദേശസത്യങ്ങളെ വിശദമാക്കാൻ ഉപമകളെ ഉപയോഗിക്കാം. യേശു ഉപമകളെ വ്യാഖ്യാനിച്ചപ്പോൾ അവയുടെ മുഖ്യസത്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഘടകങ്ങളെ മാത്രമാണ് വ്യാഖ്യാനിച്ചത്.

രൂപകകഥ (Allegory)

രൂപകാലങ്കാരത്തിന്റെ വലിയ രൂപമാണ് രൂപകകഥ. അത് സംഭവിക്കാവുന്നതോ, ഭാവനാത്മകമോ ആയ വിഷയവിവരണമണ്. അത് പല സത്യങ്ങൾ വിശദമാക്കുന്നതാണ്. എന്നാൽ പ്രധാനസത്യം ഏതാണെന്ന് വ്യാഖ്യാതാവ് കണ്ടെത്തണം. ഉദാഹരണമായി, യോഹ 15:1-6 ൽ, ഞാന്‍ സാക്ഷാല്‍ മുന്തിരിവള്ളിയും എന്റെ പിതാവു തോട്ടക്കാരനും ആകുന്നു. എന്നില്‍ കായ്ക്കാത്ത കൊമ്പു ഒക്കെയും അവന്‍ നീക്കിക്കളയുന്നു; കായക്കുന്നതു ഒക്കെയും അധികം ഫലം കായ്ക്കേണ്ടതിന്നു ചെത്തി വെടിപ്പാക്കുന്നു. ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു സംസാരിച്ച വചനം നിമിത്തം നിങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ ശുദ്ധിയുള്ളവരാകുന്നു. എന്നില്‍ വസിപ്പിന്‍; ഞാന്‍ നിങ്ങളിലും വസിക്കും; കൊമ്പിന്നു മുന്തിരവള്ളിയില്‍ വസിച്ചിട്ടല്ലാതെ സ്വയമായി കായ്പാന്‍ കഴിയാത്തതുപോലെ എന്നില്‍ വസിച്ചിട്ടല്ലാതെ നിങ്ങള്‍ക്കു കഴികയില്ല. ഞാന്‍ മുന്തിരിവള്ളിയും നിങ്ങള്‍ കൊമ്പുകളും ആകുന്നു; ഒരുത്തന്‍ എന്നിലും ഞാന്‍ അവനിലും വസിക്കുന്നു എങ്കില്‍ അവന്‍ വളരെ ഫലം കായക്കും; എന്നെ പിരിഞ്ഞു നിങ്ങള്‍ക്കു ഒന്നും ചെയ്‍വാന്‍ കഴികയില്ല. എന്നില്‍ വസിക്കാത്തവനെ ഒരു കൊമ്പുപോലെ പുറത്തു കളഞ്ഞിട്ടു അവന്‍ ഉണങ്ങിപ്പോകുന്നു; ആ വക ചേര്‍ത്തു തീയില്‍ ഇടുന്നു; അതു വെന്തുപോകും. ലെ പ്രധാന സത്യം വിശ്വാസികൾ ക്രിസ്തുവിൽ വിശ്വസിക്കണം, വസിക്കണം എന്നതാണ്. എന്നാൽ വചനത്തിൽ വ്യക്തമാക്കാത്ത വിശദാംശങ്ങളിലേക്ക് ഇല്ലാത്ത അർത്ഥം ആരോപിക്കുന്നത് തെറ്റാണ്, അത് Fallacy of allegorizing ആണ്.

അതിശയോക്തി (hyperbole)

കൂടുതൽ ഊന്നൽ കൊടുക്കാനായി സാധാരണ വാക്യാർത്ഥത്തെക്കാൾ കൂടുതൽ ദേ്യാതിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമം. ഉദാഹരണമായി, സങ്കീ 119:136 ൽ, എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ജലനദികൾ ഒഴുകുന്നു, എന്ന് പറയുന്നു.

വിപരീതാർത്ഥപ്രയോഗം (irony)

ഉദാഹരണമായി, 1രാജാ 18:27 ൽ ഏലിയാവ് ബാലിന്റെ പ്രവാചകരോട് പറയുന്നു: ഉറക്കെ വിളിപ്പിൻ, അവൻ തീർച്ചയായും ദെവം തന്നെ.

പ്രത്യക്ഷത്തിൽ വെരുദ്ധ്യമായി തോന്നുന്ന സത്യം (paradox)

ഉദാഹരണമായി, മർക്കോ 8:35 ൽ യേശു പറഞ്ഞു, ആരെങ്കിലും തന്റെ ജീവനെ രക്ഷിപ്പാൻ ഇഛിച്ചാൽ അതിനെ കളയും; ആരെങ്കിലും എന്റെയും സുവിശേഷത്തിന്റെയും നിമിത്തം തന്റെ ജീവനെ കളഞ്ഞാൽ അതിനെ രക്ഷിക്കും.

ചിഹ്നങ്ങൾ (symbols)

മറ്റൊന്നിനെ സൂചിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു പ്രതേ്യക അർത്ഥം നൽകപ്പെടുന്ന വസ്തുവോ പ്രവൃത്തിയോ ആണ് ചിഹ്നം. ചിഹ്നങ്ങൾക്ക് പദാനുപദമായ അർത്ഥമുണ്ട്. യഥാർത്ഥമായത് ചിഹ്നമല്ല, മറിച്ച് യഥാർത്ഥമായതിന്റെ സൂചകമാണ് ചിഹ്നം. ഉദാഹരണമായി, യോഹ 1:29 ൽ പിറ്റെന്നാള്‍ യേശു തന്റെ അടുക്കല്‍ വരുന്നതു അവന്‍ കണ്ടിട്ടുഇതാ, ലോകത്തിന്റെ പാപം ചുമക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാടു;  എന്ന് കാണുന്നു. കുഞ്ഞാട് യേശുവിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. കുഞ്ഞാടിനെപ്പോലെ യേശു മനുഷ്യപാപപരിഹാരത്തിനായി ബലിയർപ്പിക്കപ്പെട്ടു എന്നതാണ് അർത്ഥം. ചിഹ്നവസ്തുവിന്റെ പ്രസക്തവും പ്രഥമവുമായ പ്രതേ്യകത മാത്രമേ, സൂചകത്തിന്മേൽ ആരോപിക്കാവൂ.  വിശ്വാസസ്നാനവും കർത്തൃമേശയും ചിഹ്നാത്മകമായ പ്രവൃത്തികളാണ്. അവയുടെ പ്രാധാന്യവും പ്രസക്തിയും ഉൾക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അവ സൂചിപ്പിക്കുന്ന അർത്ഥത്തിലാണ്. ബെബിളിൽ മറ്റ് അനേകം ചിഹ്നങ്ങളുണ്ട്. എന്നാൽ അവയിലേക്ക് ഇല്ലാത്ത അർത്ഥങ്ങൾ ആരോപിക്കുന്നത് തെറ്റാണ്. 

പ്രവചനം (prophecy)

നിറവേറിയതും, ഇനിയും നിറവേറാനുള്ളതുമായ ബെബിളിലെ പ്രവചനങ്ങൾ, ബെബിളിന്റെ ചോദ്യം ചെയ്യാനാവാത്തതും അതുല്യവുമായ ആധികാരികതക്ക് തെളിവാണ്. പ്രവചന പൂർത്തീകരണങ്ങൾ എല്ലാം നടന്നിരിക്കുന്നത് പദാനുപദ അർത്ഥത്തിൽ തന്നെയാണ്. അതിനാൽ, ഇനിയും നിറവേറാനുള്ള പ്രവചനങ്ങളും അതുപോലെ തന്നെ നടക്കുമെന്നതിനാൽ, അവയെ പദാനുപദ അർത്ഥത്തിൽ തന്നെ വ്യാഖ്യാനിക്കേണ്ടതാണ്. വെളി 1:3 ൽ നാം വായിക്കുന്നു, ഈ പ്രവചനത്തിന്റെ വാക്കുകളെ വായിച്ചു കേള്‍പ്പിക്കുന്നവനും കേള്‍ക്കുന്നവരും അതില്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്നതു പ്രമാണിക്കുന്നവരും ഭാഗ്യവാന്മാര്‍; സമയം അടുത്തിരിക്കുന്നു.

4. പ്രതിരൂപവും (നിഴൽ) രൂപവും (പൊരുൾ) - (types and antitypes) ഇല്ലാത്തിടത്ത് സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്

പ്രതിരൂപം (നിഴൽ, type, impression) പിന്നീട് വരാനിരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളുടെയോ, വ്യക്തികളുടെയോ മുന്നോടിസൂചകങ്ങളാണ്. Type  എന്നത് പഴയനിയമത്തിലെ പ്രതേ്യക ചരിത്ര പ്രാധാന്യമുള്ളതും, ദെവികപദ്ധതിപ്രകാരം വരുവാനുള്ളതിന്റെ മുന്നോടിയുമായ വ്യക്തിയോ, സംഭവമോ, ആചാരമോ, വസ്തുവോ ആണ്. ഇത്തരം ഠ്യുല അഥവാ നിഴലുമായി പരിചയമുള്ളവർക്ക് വരുവാനിരിക്കുന്ന അതിന്റെ പൂർത്തീകരണത്തിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കാനുള്ള ആന്തരീകപ്രവണത ഉണ്ടാകും. നിഴലിന് ഉദാഹരണമായി, എബ്ര 8:5 ൽ, കൂടാരം തീര്‍പ്പാന്‍ മോശെ ആരംഭിച്ചപ്പോള്‍ “പര്‍വ്വതത്തില്‍ നിനക്കു കാണിച്ച മാതൃക പ്രകാരം നീ സകലവും ചെയ്‍വാന്‍ നോക്കുക” എന്നു അവനോടു അരുളിച്ചെയ്തതുപോലെ അവര്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗീയത്തിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തവും നിഴലുമായതില്‍ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നു. പൊരുളിന് ഉദാഹരണമായി, 1പത്രാ 3:21 ൽ, അതു സ്നാനത്തിന്നു ഒരു മുന്‍ കുറി. സ്നാനമോ ഇപ്പോള്‍ ജഡത്തിന്റെ അഴുകൂ കളയുന്നതായിട്ടല്ല, ദൈവത്തോടു നല്ല മനസ്സാക്ഷിക്കായുള്ള അപേക്ഷയായിട്ടത്രേ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനത്താല്‍ നമ്മെയും രക്ഷിക്കുന്നു.  എബ്രാ 9:23-24 - ആകയാല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലുള്ളവയുടെ പ്രതിബിംബങ്ങളെ ഈവകയാല്‍ ശുദ്ധമാക്കുന്നതു ആവശ്യം. സ്വര്‍ഗ്ഗീയമായവെക്കോ ഇവയെക്കാള്‍ നല്ല യാഗങ്ങള്‍ ആവശ്യം. ക്രിസ്തു വാസ്തവമായതിന്റെ പ്രതിബിംബമായി കൈപ്പണിയായ വിശുദ്ധ മന്ദിരത്തിലേക്കല്ല, ഇപ്പോള്‍ നമുക്കു വേണ്ടി ദൈവസന്നിധിയില്‍ പ്രത്യക്ഷനാവാന്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്കത്രേ പ്രവേശിച്ചതു. 

പഴയനിയമവും പുതിയനിയമവും നിഴൽ-പൊരുൾ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളാൽ പരസ്പരം ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ചില കാര്യങ്ങളെയോ, വ്യക്തികളെയോ, സംഭവങ്ങളെയോ നിഴൽ-പൊരുൾ ആയി കണക്കാക്കണമെങ്കിൽ, ചില പ്രതേ്യകതകൾ അവയ്ക്കുണ്ടായിരിക്കണം. അവ തമ്മിൽ ആഴമായ പ്രവചനപരമായ സാമ്യവും, ബന്ധവും ഉണ്ടായിരിക്കണം. നിഴൽ പഴയനിയമ ബെബിൾ ഭാഗത്തുനിന്ന് സ്വയമേ തെളിഞ്ഞുവരുന്ന യാഥാർത്ഥ്യമായിരിക്കണം. നിഴൽ, പൊരുളിന്റെ മുൻരൂപമായ യാഥാർത്ഥ്യവും, പൊരുളെന്ന വരുവാനിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു യാഥാർത്ഥ്യത്തിൽ, പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടാൻ കാത്തിരിക്കുന്നതു മായിരിക്കണം. വെളിപ്പാട് പുരോഗമനാത്മകമായതിനാൽ പൊരുൾ നിഴലിനെക്കാൾ ഉന്നതവും പൂർണ്ണവുമായ വെളിപ്പാടാണ്. അങ്ങനെ ക്രിസ്തു മെൽക്കിസെദേക്കിനെക്കാൾ ഉന്നതനാണ്. യേശുവിന്റെ രക്ഷാകരബലി യഹൂദരുടെ പെസഹായെക്കാൾ ഉന്നതമാണ്.

ബെബിളിൽ മറ്റ് അനേകം നിഴൽ-പൊരുൾ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുണ്ട്.  എന്നാൽ ചില സാമ്യങ്ങളും സമാന്തരസ്വഭാവവും ഉണ്ട് എന്നതുകൊണ്ടു മാത്രം, നിഴൽ-പൊരുൾ സ്ഥാനം പല വ്യക്തികൾക്കും സംഭവങ്ങൾക്കും കൊടുക്കുന്നത്, ആശയക്കുഴപ്പത്തിനും തെറ്റിനും കാരണമാകും. ഉദാഹരണമായി, ആദാം, പെട്ടകം, ജോസഫ്, ജോനാ, പിത്തള സർപ്പം എന്നിവയും യേശുവും തമ്മിലുള്ള ചില സാമ്യങ്ങളെ യേശുവിന്റെ നിഴലായി കണക്കാക്കുന്നതിനെക്കാൾ, യേശുവിന്റെ സ്വഭാവത്തിന്റെ ചില വിശദീകരണങ്ങൾ മാത്രമായി കണക്കാക്കുന്നതായിരിക്കും കൂടുതൽ ശരി. നിഴൽ-പൊരുൾ വ്യാഖ്യാനം ബെബിൾ ഭാഗത്തുനിന്നുതന്നെ ഉയരുകയും, പൊരുളെന്ന ഉന്നത യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്യുന്നു. പൊരുൾ നിഴലിനെക്കാൾ ഉന്നതമാണ്. നിഴൽ-പൊരുൾ വ്യാഖ്യാനത്തിൽ നിഴലിനെയും പൊരുളിനെയും അവയുടെ പദാനുപദഅർത്ഥത്തിൽ എടുക്കുകയും, ചരിത്ര യാഥാർത്ഥ്യത്തെ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നിഴൽ സംഭവവും, പൊരുൾ സംഭവവും തമ്മിൽ ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളുടെ വിടവുണ്ടെങ്കിലും, നിഴൽ സംഭവം പൊരുൾ സംഭവത്തെ വരച്ചുകാണിക്കുന്ന മുന്നോടിയായി ദെവം തന്നെ നൽകുന്നതാണ്. അത് ദെവിക പദ്ധതിയാണ്. ബെബിളിന്റെ രൂപീകരണത്തിന്റെ പിന്നിൽ ദെവകരം പ്രവർത്തിച്ചു എന്നതിന് ഒരു പ്രധാന തെളിവാണ് ബെബിളിന്റെ നിഴൽ-പൊരുൾ പ്രതേ്യകത.

ഒരു വ്യക്തിയോ, സംഭവമോ നിഴൽ-പൊരുൾ സ്ഥാനം അർഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത് ബെബിളിൽ വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കും. നിഴലും-പൊരുളും ഏതെന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് ഒാരോരുത്തരുടെയും ഭാവനയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലല്ല, മറിച്ച് ബെബിൾ ഉപദേശങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്.  ഉപദേശങ്ങളെ സ്ഥാപിക്കാൻ നിഴലുകളെ ഉപയോഗിക്കരുത്. എന്നാൽ ഉപദേശങ്ങളെ വിശദീകരിക്കാൻ നിഴലുകളെ ഉപയോഗിക്കാം.  വ്യാഖ്യാതാവ് തെളിയിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന അവ്യക്തമായ പുതിയനിയമ കാര്യത്തിന്, പഴയനിയമത്തിൽ നിഴലും വേരും കണ്ടെത്തി സ്ഥാപിക്കാൻ വേണ്ടി, ബെബിൾ ഭാഗങ്ങൾക്ക് ഇല്ലാത്ത അർത്ഥങ്ങൾ ആരോപിക്കുന്നത് ദുരുപദേശമാണ്. ചെറിയ ചെറിയ കാര്യങ്ങളിലും സംഭവങ്ങളിലും, നിഴലും പൊരുളും സാദൃശം കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് നിഗൂഢാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനമെന്ന (allegorizing)തെറ്റിലേക്ക് നയിക്കും. ഉദാഹരണമായി, ടബർനാക്കിളിന്റെ വിശദാംശങ്ങളിൽ അമിതമായി പ്രതിരൂപങ്ങളെ കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പ്രയോജനമാകണമെന്നില്ല. അത്തരം വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ പലപ്പോഴും ആകർഷകമായി തോന്നിേക്കാമെങ്കിലും, ക്രമേണ സത്യത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയിൽ നിന്ന് വിശ്വാസികളെ വ്യതിചലിപ്പിക്കാൻ സാദ്ധ്യതയുണ്ട്.

5. സാധാരണ അർത്ഥം ഉപയോഗിക്കുക, ഗൂഢാർത്ഥങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കരുത്

എപ്പോഴും പദാനുപദമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുക. വാക്കുകളെയും വാക്യങ്ങളെയും അവയുടെ സാധാരണ അർത്ഥത്തിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കുക. ദെവം ഉദ്ദേശിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ അർത്ഥം നൽകുന്നത് ദെവവചനത്തിന്റെ അർത്ഥം മറച്ചുകളയാനുള്ള തന്ത്രമാണ്. പ്രബോധിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ബെബിളിൽ നിന്ന് വരുന്നു എന്ന് ഉറപ്പാക്കുക.  ഓരോ ബെബിൾ ഭാഗവും ഒരു മനുഷ്യഭാഷയിൽ സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് മനസിലാകുന്ന വ്യാകരണരീതിയിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നു. പ്രഥമദൃഷ്ട്യാ വ്യക്തമാകുന്ന വാക്യാർത്ഥത്തിലാണ് ഏത് ഗ്രന്ഥത്തെയും മനസിലാക്കേണ്ടത്. ദെവം തന്റെ വചനം നൽകാൻ സാധാരണമായ ഭാഷാ പ്രയോഗരീതിയാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. അതിനാൽ, ഒരു ബെബിൾ ഭാഗത്തിന് പല വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ സാദ്ധ്യമാണ് എന്ന് തോന്നുന്ന അവസരങ്ങളിൽ, ഏറ്റവും ലളിതവും സാധാരണമായി വിശ്വസിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് കുറഞ്ഞതുമായ വ്യാഖ്യാനമാണ് സ്വീകരിക്കേണ്ടത്.

6. ദെവം മുൻഗണന കൊടുത്ത് വെളിപ്പെടുത്തുന്ന സത്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ഉപദേശങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തേണ്ടത്

എഴുത്തുകാരൻ ഒരു ബെബിൾ ഭാഗത്തിന് ഒരു അർത്ഥമാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ആ ഒരു അർത്ഥത്തിനുതന്നെ, പല തലങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനും സാദ്ധ്യതയുണ്ട്. അതായത് എഴുത്തുകാരൻ ഉദ്ദേശിച്ച പദാനുപദ വാക്യാർത്ഥത്തോട് ഒപ്പംതന്നെ, പരിശുദ്ധാത്മാവ് എഴുത്തുകാരന് അന്ന് അജ്ഞാതമായിരുന്ന ചില അർത്ഥങ്ങൾ, ബെബിൾ ഭാഗങ്ങളിൽ ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കാം. അതിനാൽ ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, ഇന്ന് പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽ ബെബിൾ പഠിക്കുന്ന വിശ്വാസിക്ക്, അന്ന് എഴുത്തുകാരന് അജ്ഞാതമായിരുന്ന ചില സന്ദേശങ്ങൾ ലഭിക്കാനും സാദ്ധ്യതയുണ്ട്. ബെബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിന് പ്രസക്തമായിരിക്കുന്നത് ബെബിളിൽ എഴുതപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിന്റെ അർത്ഥമാണ്. എഴുത്തുകാരൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന അർത്ഥം എഴുതപ്പെട്ട ബെബിൾ ഭാഗത്തുനിന്ന് വ്യക്തമാകുന്ന അർത്ഥം മാത്രമാണ്. എഴുതപ്പെട്ട ബെബിൾ ഭാഗത്തുനിന്ന് വ്യക്തമാകുന്ന അർത്ഥമല്ല എഴുത്തുകാരൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്, എന്ന രീതിയിലുള്ള ചിലരുടെ വാദം, എഴുത്തുകാരൻ ശരിയായി എഴുതാൻ പരാജയപ്പെട്ടു എന്നു വരുത്തിത്തീർക്കാനേ ഉപകരിക്കൂ. എഴുത്തുകാരൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന അർത്ഥം കണ്ടെത്താൻ എഴുതപ്പെട്ട ബെബിൾ ഭാഗത്തെക്കാൾ മെച്ചമായ മറ്റൊരു ശ്രാതസുമില്ല. ബെബിൾ ഭാഗത്ത് എഴുതപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന സത്യങ്ങളെ നിഷേധിക്കാൻ വേണ്ടി എഴുത്തുകാരൻ അതല്ല ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് വാദിക്കുന്ന ദുരുപദേശകരെ നാം സൂക്ഷിക്കണം. വചനഭാഗത്തുള്ള വാക്കുകളാണ്, അവിടെ പ്രകടമായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യമാണ് ദെവനിവേശിതം; അല്ലാതെ എഴുത്തുകാരന്റെ ലക്ഷ്യമോ, എഴുത്തുകാരന്റെ ഉദ്ദേശ്യമെന്ന മറവിൽ വ്യാഖ്യാനക്കാരൻ മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന ന്യായീകരണമോ, അല്ല. ഏറ്റവും വ്യക്തവും, പ്രകടവും, പ്രധാനവുമായ സന്ദേശങ്ങൾക്കും, ഉപദേശങ്ങൾക്കുമാണ് നാം ബെബിൾ പഠനത്തിലും ജീവിതത്തിലും മുൻതൂക്കം കൊടുക്കേണ്ടത്. ബെബിളിൽ നിന്ന് വ്യക്തമായി ഉരുത്തിരിയുന്ന ഉപദേശങ്ങളാണ് ദെവം അംഗീകരിക്കുന്നവ. ദെവത്തിന്റെ മുൻഗണനയായിരിക്കണം, നമ്മുടെയും മുൻഗണന. ദെവം മുൻഗണന കൊടുത്ത് വെളിപ്പടുത്തുന്ന സത്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്, നാം ഉപദേശങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തേണ്ടത്. ബെബിളിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന ചില സംഭവങ്ങളെ വികലമായി വ്യാഖ്യാനിച്ച്, ഉപദേശം രൂപപ്പെടുത്തുന്നത് തെറ്റിലേക്ക് നയിക്കും. ഉദാഹരണമായി ദാവീദ് പാപം ചെയ്തു എന്നു പറഞ്ഞ്, അധാർമ്മികതയെ ന്യായീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് തെറ്റാണ്.